Jerzy Ziętek (sierpień 1946 – styczeń 1949, styczeń 1959 – marzec 1973)
Urodzony 10 czerwca 1901 roku w gliwickiej dzielnicy Szobiszowice. Powstaniec aktywnie działający w ruchu propolskim, żołnierz Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska i pracownik komisariatu plebiscytowego. Po powrocie z uchodźctwa plebiscytowego w 1923 roku rozpoczął pracę w starostwie w Tarnowskich Górach. W 1929 roku związał się z Radzionkowem, najpierw jako komisaryczny zarządca, a od 1931 roku jako naczelnik miasta, którym zarządzał do wybuchu II wojny światowej. W latach 1931–35 poseł na Sejm II Rzeczpospolitej.

W trakcie kampanii wrześniowej w 1939 roku trafił do Lwowa, a następnie jako zesłaniec pracował na terenach ZSRR, gdzie w 1943 roku został oficerem politycznym formowanego w Sielcach nad Oką Ludowego Wojska Polskiego. Dotarł z nim na początku 1945 roku na Śląsk i od 28 stycznia do 11 marca pełnił funkcję wojewody, a następnie do 1950 roku wicewojewody.

27 sierpnia 1946 roku został wybrany prezesem Śląskiego OZPN. Pierwszy okres prezesury z powodów stalinowskiej czystki politycznej został przerwany 2 października 1948 roku. Tego dnia na nadzwyczajnym zebraniu władze Śląskiego OZPN zostały usunięte, a pełnomocnikiem PZPN został Kazimierz Ulewicz.

Formalnie Jerzy Ziętek funkcję prezesa Śląskiego ZPN przestał sprawować 26 stycznia 1949 roku, a wrócił na to stanowisko po 10 latach. Oczyszczony z zarzutów, mógł znowu pełnić najwyższe funkcje administracyjne w województwie, między innymi przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej oraz polityczne i państwowe – między innymi posła na Sejm i członka Rady Państwa.

18 stycznia 1959 roku został ponownie wybrany prezesem Śląskiego OZPN. W drugiej kadencji, trwającej do marca 1973 roku, zespoły ze Śląska aż 12 razy zdobyły mistrzostwo Polski! 5 maja 1971 roku, w 50. rocznicę wybuchu powstań śląskich, Jerzy Ziętek awansował do stopnia generała brygady Wojska Polskiego.

10 czerwca 1975 roku odszedł na emeryturę. W trakcie pełnienia funkcji w województwie między innymi powołał do życia Uniwersytet Śląski w Katowicach, halę Spodek oraz Wojewódzki Park Kultury i Wypoczynku na granicy Katowic, Chorzowa i Siemianowic Śląskich.

Zmarł 20 listopada 1985 roku w Zabrzu. Żegnany przez tłumy mieszkańców województwa śląskiego został pochowany 23 listopada 1985 roku na cmentarzu przy ulicy Francuskiej w Katowicach. 19 listopada 2005 roku w parku przy Rondzie gen. Jerzego Ziętka nastąpiło uroczyste odsłonięcie jego pomnika.