Marian Dziurowicz (maj 1991 – czerwiec 2002)
Urodzony 16 lipca 1935 roku w Sosnowcu. Piłkarz Stali – późniejszego Zagłębia, uprawiał także lekkoatletykę i tenis stołowy.

Ukończył Politechnikę Śląską. Zdobył tytuł doktora nauk technicznych, specjalizując się w eksploatacji złóż węglowych i pracował w branży górniczej, od sztygara zmianowego w kopalni Sosnowiec, po dyrektora generalnego drugiego stopnia w Katowickim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego.

Jako działacz sportowy był prezesem Siły Mysłowice, a następnie wiceprezesem i od 1988 roku prezesem GKS-u Katowice. Za jego kadencji piłkarze katowickiego klubu trzy razy zdobyli Puchar Polski, czterokrotnie sięgnęli po wicemistrzostwo Polski, dwukrotnie po Superpuchar i 10 lat z rzędu grali w europejskich pucharach.

Ustąpił ze stanowiska po wyborze na prezesa PZPN. W piłkarskiej centrali zaczął działać w czerwcu 1989 roku jako członek Komitetu Wykonawczego i wiceprezes do spraw ligi, a od czerwca 1991 był członkiem prezydium i wiceprezesem do spraw finansowych.

Marian Dziurowicz dosłownie wprowadził śląską piłkę w nowe tysiąclecie. Funkcję prezesa Okręgowego Związku Piłki Nożnej w Katowicach pełnił od 16 maja 1991 roku do 21 czerwca 2002 roku. Ponadto jako pierwszy reprezentant śląskiego środowiska piłkarskiego został prezesem PZPN, na czele którego stał od 3 lipca 1995 roku do 28 czerwca 1999 roku.

Po zakończeniu kadencji i przegranych wyborach na prezesa PZPN wrócił do Katowic. Borykając się z problemami zdrowotnymi kierował Okręgowym Związkiem Piłki Nożnej aż do śmierci. Został pochowany na katowickim Centralnym Cmentarzu Komunalnym.